Louwman automuseum

Beste MMKH (mede museum kaart houder),  

De auto is tegenwoordig een gebruiksvoorwerp voor de massa, je komt er gemakkelijk mee van A naar B (en weer terug). Als je vindt dat het gras bij de buurman wel erg groen is, koop je uit shagrijn een groter model dan hij voor de deur heeft staan.  En mocht je ego echt overmatig groot zijn, wanhoop niet, er is altijd een bijpassend vervoermiddel te krijgen. Ook als je er een beetje smaakvol bij wil rijden, er is keuze genoeg.  Van hieruit geredeneerd is de auto een interessant psychologisch en sociologisch studieobject. 

Vandaar dat we vandaag het Louwman Automuseum te Den Haag op punt B zetten, en wij onszelf er vanaf punt A op comfortabele wijze heen rijden. De entree is voor ons museumkaarthouders gratis, en parkeren kost een luttele vijf euro. We zijn niet met een Oude Schicht gekomen, anders was ook dit gratis geweest.

Middels een rijke collectie trekt de automobielhistorie in alle detail aan ons voorbij. Eigenlijk is het andersom, want de collectie zelf is stationair en wij lopen erlangs. Er staan revolutionaire modellen met vernieuwende techniek, die indertijd – letterlijk – het nodige stof opwierpen, en eigenaardige ontwerpen met op zich inventieve oplossingen die de moderne tijd helaas niet gehaald hebben. Maar ook zaken die wij nu vernieuwend vinden, maar allang bestonden. Zoals een hybrid uit de twintiger jaren. Een feest van herkenning, verbazing en verrukking.

Er zijn auto’s voor de happy few uit alle tijden, waar je je ongegeneerd kan vergapen aan alle luxe en de extravagantie. Er zijn auto’s die decennia in een schuur hebben gestaan, en als het ware in een tijdmachine het museum zijn ingekatapulteerd.  Er zijn auto’s die kunnen gelden als kunstobject en als prachtige bijoux tentoongesteld staan.

 

Behalve de automobielen zijn er ook de side-kicks. Als je niets met auto’s hebt, hoef je je niet te vervelen.  Kleding uit de tijd dat een dashboard er was om de ergste modderspatten buiten te houden, het eerste handgeschreven rijbewijs (vijf kantjes), schilderijen,  draîsines en vélocipèdes, werk van de beeldhouwer Rembrandt Bugatti (zijn broer deed de automobielen),  een komplete koetswerkplaats, enz. , enz.,  enz.

Hebben we al een merknaam genoemd? Nee. Het museum is nogal volledig, zeker in vergelijking met andere automusea. Laten we alleen de zaal noemen gewijd aan het Hollandse merk Spyker.

 

Het hele museum is een Grand Mère a Boire. We popelen om nog  ’s terug te komen. De museumkaart is geduldig!

 

 

 

Kunisada - drama en schoonheid

De aloude Japanse prentkunst is zo ongeveer alles wat moderne kunst niet is: strikt figuratief, ambachtelijk,  gericht op esthetiek en –au-, documentatief.

Maar wie niets op heeft met lukrake verfklodders, morsig gelaste staalconstructies en mensenschedels ingelegd met goud en diamanten, móet dezer dagen het Siebolthuis te Leiden bezoeken.   

 

De  tentoonstellingsruimte op de bovenverdieping is gewijd aan Utagawa Kunisada, die in een lange carriere vele duizenden prenten maakte van beroemde acteurs en  bekende courtisanes.

Dat deed hij niet alleen, de prentenmakerij was een hele business, met tekenaars, ontwerpers, houtblokkensnijders en drukkers en uitgevers. Kunisada was eigenlijk gewoon artist in residence. De beroemde Hiroshige was ook verbonden aan dezelfde uitgeverij, maar die deed de landschappen.

Op de tentoonstelling draait een boeiende en instructieve video over het proces van tekening tot prent, met prachtige beelden van het ballet van de houtguts over het blanke kersenhout en het wonderlijke ontstaan van de kunstprent. Voor elke kleur in de uiteindelijke prent is een aparte drukgang en een apart houtblok nodig. Mooi om te zien dat de prentkunst, en vooral het ambacht dat erbij komt kijken, nog niet uitgestorven is in Japan.

We paraderen langs de prachtig gekleurde prenten vol mooie vrouwen en trotse acteurs. Die zijn meestal afgebeeld tijdens de apotheose van hun rol, met rollende ogen en heroïsche pose. De beste exemplaren zijn opgespoord en hier bijeengebracht. De rest van de oplage zal kwijt zijn , of verkleurd en verlept. Je kocht een prent van je favoriete acteur, plakte ‘m op je waaier en ging de blits maken bij de eerstvolgende uitvoering.

 

 

Sommige prenten behoren tot de collectie die Siebolt zelf heeft meegenomen van zijn reizen. Maar die zijn zo ongerept en kwetsbaar, dat ze alleen in fascilisme te zien zijn.

Omdat de beschikbare ruimte beperkt is, wisselt op 28 januari 2017 de collectie. Dan komt het latere werk van Kunisada aan bod. De tentoonstelling loopt tot en met 5 maart, maar daarna zijn er natuurlijk weer andere dingen, en de vaste collectie is ook geweldig. De museumkaart is geduldig.